معنی شعر اول فارسی هشتم(صفحه10)

با نام خداوندی که انسان ها را آفرید----------توانایی سخن گفتن را در زبان ما آفرید

خدایی که یاری کننده انسان است----------خدای با ارزشی که خطاهای ما را میبخشد

فرمانبردار کارهایش همه----------انسان ها و پرنده و مورچه و مگس

به یکی خوشبختی میدهد----------و یک را از خشبختی به خاک میکشاند

این بیت اشاره به داستان حضرت موسی دارد

به بزرگی خداوند پی ببر----------همه بزرگان در برابر بزرگی خداون هیچ اند

تمام جهان بزرگی اش را قبول دارند----------ناتوان هستند برای توصیف ذات و چیستی خداوند

انسان ها بالاتر از بزرگی خداوند پیدا نکردن--------چشم های آدم ها انتهای زیبایی خداوند را پیدا نکردند

اگر درون ود بیاندیشی--------صفایی به تو حاصل میشود

غیر ممکن است ای سعدی که راه پاکی را----------بتوانی بروی بجز اینکه رهسپار حضرت محمد باشی

کپی کردن بدون ذکر منبع در این وبلاگ حرام می باشد.


[ ] [ ] [ samin1380 ]
X